Şu kritik seçime üç-beş gün kalmışken daha sonra “ah-vah” etmemek, “keşke şunu da öngörseydik, şunu da yapsaydık” dememek için birtakım hatırlatmalar yapalım mı? Karamsarlık yaratmak için değil, umudumuzu seçim günü de birbirimizle güçlendirebileceğimiz için.
İlk olarak; Erdoğan kazanırsa nasıl bir Türkiye’de yaşamaya devam edeceğimizi “hayal edelim”. O denli herkesi kapsayan bir “balkon konuşması”nı kimse beklemesin. Hele hele herkesi kapsayan, barış ve huzur içinde bir ülke zati “hayal ötesi”. Erdoğan’ın yirmi yıl sonra geldiği noktaya ve kurduğu ittifaka bakmak bile kâfi; AKP-MHP-BBP-Yeniden Refah-Hüda Par. Türkiye’nin gelmiş geçmiş en gerici-faşist ittifakı.[1]
Bu ittifakın yapacaklarının başında, siyasi rakiplerini cezalandırmak, siyaset sahnesinde “potansiyel tehlike” olmaktan çıkarmak yer alacak. İmamoğlu, Akşener ve elbette Kürt Hareketi en büyük maksatlar olacak. Kılıçdaroğlu esasen emekliliğini ister herhalde. Tekrar Refah’ın ve bilhassa Hüda Par’ın Meclise girmesiyle birlikte arttıracakları siyasi aktiflik ve örgütlenme faaliyetini de eklemek gerek.
Ekonominin bu iktidar tarafından düzeltilebilme ihtimalinin olmadığını söylemeye bile gerek yok. Uygunca batağa sürüklenecek olan ülke iktisadının, yeni ittifak ortakları tarafından “hallaç pamuğu gibi” kesim parça yağmalanacağı da aşikar.
Emek ve meslek örgütlerinin başına geleceklerin fragmanını son periyotta izletmişlerdi esasen. 2 nolu Baro’yu, 1.’sinin yerine geçirirlerse kimse şaşırmasın. TTB’nin Başkanı’na reva görülen muamele, bu defa tüm üyelerine neden yapılmasın? TMMOB’nin suyu çoktan ısınmıştı esasen. DİSK’i ve KESK’i görmezden gelirler mi?
Toplumsal hayatın önümüzdeki 5 yıl nasıl darbeler alacağını “hayal bile” etmeyelim, isterseniz. Bayanların daha nelerle karşılaşacağını Erbakan’ın söylediklerine ve Hüda Par’ın yaptıklarına bakarak öngörebiliriz. Çocuk tacizleriyle artık medyada karşılaşmayacağımız ise kesin. Avukatlar dışında bütün yetişmiş elemanların yurtdışına “kaçışı” elbette hızlanacak.[2] Bu ortada “Ege’ye göç edelim, yerleşelim, kök salalım ve Ege Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti’ni kurarak tekrar başlayalım” hayalleri hür elbette.
Fazla uzatmadan; geleceğin karanlığına, karanlığın geleceğine kendimizi fazla da kaptırmadan son dakikaya kadar yapılacak olanları, bir an evvel uygulamak gerek. Eski akraba-yeni akraba, eski arkadaş-yeni arkadaş, eski liselisi, eski üniversitelisi, iş arkadaşı, aile dostu artık telefon rehberinde kim varsa, Erdoğan’a “verilmesi olası” her oyun peşine düşülmeli son dakikaya kadar. Sandık kurulma saatine kadar karşılaşılacak her provokasyona, akla alışılmamış her gelişmeye anlık reaksiyon vermek gerekecek. Ve sandıkta misyonlu olanlar; en az karşı taraf kadar cüretli, en az karşı taraf kadar özverili ve en az karşı taraf kadar “üretken” olmalı, değil mi?
Ve gelelim seçim günü ve seçim sonuçları üzerinden “yapılması olası” olanlara!
Uyarı “en yukarı”dan gelince artık olay, kent efsanesi olmaktan çıktı. Kemal Kılıçdaroğlu dedi ki “AK Partili birtakım ögeler sokaklara çıkıp ateş edebilirler, kaybettiklerini görünce taşkınlık yapabilirler. O bahiste bütün vatandaşlarımın dikkatli olmasını istedim. Bir çatışma ortamı yaratmak isteyebilirler.” Her iki tarafın tüm aktörleri de bu türlü bir “gelecek inşasına” hazır halde. Bir taraf savunmayı güçlendirmeye çalışırken başka taraf saldırıyı yasallaştırmaya çalışıyor. Saldırıyı yasallaştırmaya çalışanların en tanıdık olanından verelim örneği; “Hiç kimse kendini kandırmasın… Bu Türkiye ortamında hiçbir yurttaş ‘50.2’ üzere skorlara hürmet duymaz, kitlesel protestolar olabilir. Huzursuz bir ortam doğar” Nagehan Alçı.
Bu gelecek beklentisine, Kılıçdaroğlu’nun bir karşı planı mevcut, anlaşıldığı kadarıyla; “tıpkı Erzurum’da olduğu üzere çatışmaya girilmemesi” ve hatta meskenlerden çıkılması tarafında. Bu talebin, “sokağa çıkın ve hakkınızı savunun” isteğinden çok daha fazla sorumluluk getirdiğinin umarım farkındadır Sayın Kılıçdaroğlu ve CHP takımları ve Altılı Masa’nın öteki bileşeni olan aktörler. Zira bu talep; “sizin yerinize ben sokağa çıkacağım, sizin yerinize çalınanı ben geri alacağım ve (deyim yerindeyse) sizin yerinize bedenimi ben siper edeceğim” hareketlerini ifa etmeyi taahhüt eder.
Oysa ne yazık ki, evet ne yazık ki CHP’nin tarihi ve yönetici takımları, bu türlü bir itimadı “hak etmiyor”. Uzun uzun anlatmaya gerek yok, yalnızca Ekmelettin, Baykal ve “adam kazandı” hatırlatması yapmak, kâfi olacaktır.
Kimse kusura bakmasın, oy vermek diğer, halkın iradesinin ve geleceğinin “evde oturarak” devredilmesi diğer hususlar.
***
Biliyoruz ki seçim sonuçlarının birinci öğrenileceği yer, Saray olacaktır. Seçimin kaybedildiği öğrenildiğinde, herhalde “eee, ne yapalım, demokrasinin gereği” denmeyecektir. Birinci yapılmaya çalışılacak olan seçimin kazanıldığının bir formda kabul ettirilmesi olacaktır, YSK eliyle, TRT eliyle, v.s. Bu olmazsa, bu defa seçimin iptal edilmesi sağlanmaya çalışılacaktır, YSK tarafından. Ancak YSK’ya münasebet lazım, münasebet oluşturmak lazım. İşte o vakit Soylu’ya iş düşecek. Ya bu münasebetler, aykırı yüz edilirse, açığa çıkarılırsa, işe yaramaz hale getirilirse….
Muharrem İnce’nin çekilmesiyle kazanılma umudu çok daha büyümüşken asıl yapılması gereken, Saray’ı muhtemel “icraatlardan” vazgeçirmek için “hayal kurmasını” sağlamak: “Sakın aklınıza getirmeyin, sonunuz 15 Temmuz’da kaybedenler üzere olur!”, “Aklını başına devşir Soylu, yargılanırsın, cezaevi seni bekler”….
Bu ülkenin bayanlarının, çocuklarının, gençlerinin, emekçilerinin, gazetecilerinin, hukukçularının, sanatkarlarının, mühendislerinin, tabiplerinin, çiftçilerinin, emeklilerinin …. muhtemel bir Erdoğan (yeniden) iktidarında kaybedecek çok lakin çok şeyleri mevcut. Ve her birey, her topluluk geleceklerinin ve haklarının tekrar gasp edilmesine karşı dişiyle, tırnağıyla direnmek zorunda kalacaktır, ta ki Saray “boşaltılana” kadar…
NOTLAR:
[1] Tarihte, bunun muadili, 1975-78 ortası kurulan iki Milliyetçi Cephe (MC) hükümetidir. Lakin onlar bile bu ittifakla “baş edemez”.
[2] Avukatlar hiçbir yerde iş bulamaz, zira Türkiye’nin hukuk sistemi dünyada “bi tane”.