Emek Partisi Genel Lideri Ercüment Akdeniz, toplumsal medyadan paylaştığı yazılı açıklama ile hem partideki görevinden hem parti üyeliğinden istifa ettiğini duyurdu.
Akdeniz’in yazılı açıklamasının tamamı şöyle:
“Bu metin, gecikmiş bir istifa beyanıdır.
14 Mayıs seçimlerine giden süreçte parti merkezi içinde baş gösteren kimi tartışma, tavır ve eğilimler hem Genel Başkanlık ve parti görevlerimden hem de parti üyeliğinden istifa etme kararı vermeme neden olmuştur.
İstifa kararımı açıklamayı bilerek geciktirdim ve 14 Mayıs seçimleri sonrasını bekledim. Zira hem Cumhurbaşkanı hem de milletvekili seçimlerinin birebir anda yapıldığı bir seçim sürecinde; parti, Emek Özgürlük ittifakı ve devrimci demokratik kamuoyu nezdinde bu gündemle anılmak olmazdı. Hakikaten, bu süreçte var gücümüzle daima birlikte çalıştık. Tek adam idaresinin son bulması için kararlılıkla gayret eden işçi halkımızı ve demokrasi güçlerini selamlıyorum. Halkın parlamentoya gönderdiği ittifak vekillerini tebrik ediyor, muvaffakiyetler diliyorum.
Peki, istifayı gerektirecek yükte nasıl bir sorun yaşanmış olabilir? Herkesin merak ettiği konu, haklı olarak bu olacaktır. Mevzuyu çok uzatmadan açıklamaya çalışayım;
Genel İdare Heyeti’nde, GYK toplantısında Emek Partisi’nin (EMEP) Yeşil Sol Parti listelerinden seçime katılma kararını savunan GYK üyeleri kürsüde ölçüsüz bir halde baskı altına alınmıştır. Yeşil Sol Parti listelerinden girme kararının alınması sonrasında ise, kimi Sekreterya üyeleri tarafından, demokratik formda alınan bir karar kelam konusu olmasına karşın “bu karar örgütlendi” halinde bir suçlama ortaya atılmış, bu suçlama MYK toplantısında da lisana getirilmiştir. Bu suçlamalar, partide kendisini GYK’nın ve MYK’nın üzerinde gören triumvir bir yapının yapıtı olup bu türlü bir yapıyla yol yürümek benim açımdan mümkün değildir.
Milletvekili adaylarının belirlenmesi sürecine gelindiğinde ise parti içi demokrasiye muhalif müdahaleler farklı biçimlerde ortaya çıkmıştır. Parti merkezi nezdinde aday belirleme sürecine ait prensiplerin şimdi oluşmadığı esnada kendisini partiden üstün gören bu yapı, “örgüt/taban eğilimini alma faaliyeti” ismi altında, aday belirlenmesine ait olarak şimdi belirlenmemiş bazı prensipleri sanki parti merkezi nezdinde ortaklaşa belirlenmiş üzere örgüt tabanına sunmuştur. Buna nazaran;
– Birtakım yönetici ve üyelere, Genel Başkan’ın öteki partiden aday olmaması yönünde bir parti kararı olduğu bildirilmiştir. Meğer ki ortada bu yönde herhangi bir parti kararı yoktur. Son parti kongresinde bu türlü bir karar alınmadığı gibi parti tüzüğünde de bu türlü bir düzenleme yoktur. Üstelik gerçekte var olmayan bu kararın konusu olan kişinin, yani Genel Başkan’ın da bu karardan haberi yoktur. Daha vahimi, DİSK Genel Liderlerinin ekseriyetle Meclis’e aday gösterilmesi örneği, bu bilinmeyen tuhaf “karara” münasebet olarak gösterilmiştir. EMEP eski Genel Başkanlık vazifesinde bulunan yoldaşların adaylık, vekillik vb mevzularda “alınganlık gösterdikleri iddiası” dahi örnek gösterilmiştir. Daha da ileri gidilerek, kimi üyelere “HOP bunu yarın önümüze koyar, EMEP’in liderini biz belirledik der” formunda garabetle melul izahatlar yapılmıştır.
– Vilayet yöneticileri ve üyelerden adaylık için teklif alınırken, Genel Başkan’ın haberi olmaksızın, birçok yerde “Başarılı Genel Lider + yanında 2 Milletvekili” formülü, sanki parti merkezi tarafından evvelce belirlenmiş bir prensipmiş üzere aktarılmıştır. “Genel Lider aslında tanınıyor, vekil gibi çalışıyor” denmiştir. Parti merkezinin bilgisi ve evvelce konuşulmuş gündemi olmaksızın yapılan bu telaffuzlarla, üyelerin sunacağı isim tekliflerine, gerçekle bağdaşmayacak formda, dolaylı tesir ve yönlendirme yapılmıştır. Böylesi yönlendirmelerin olmadığı vilayetlerde büyük çoğunluk Genel Başkan’, önermiştir. Yönlendirmenin ve algı idaresinin yapıldığı yerlerde de Genel Lider yüksek oranla önerilmiştir lakin şapkadan “Başarılı Başkan+ 2 vekil” formülü çıkarılınca, üye ve yöneticiler Genel Başkan’ın dışında iki isim önerisi yapmışlardır. Bu durumun kendisi hem büyük bir çelişkiye hem de “triumvira”yı andıran idare halinin vahametine işarettir. Ayrıyeten kimi vilayetlerde tüm vilayet idaresinden, kimi vilayetlerde yalnızca sorumlu bir yöneticiden, kimi vilayetlerde ise üyelerden teklif alınması demokratik merkeziyetçilik unsurunun çiğnendiğini göstermektedir.
– 15 Nisan tarihli MYK toplantısında vekil adayı için tartışılan isimler konusunda bilhassa not düştüğüm bir “şerh kararım” bulunmaktadır. Bu şerh, sırf ve sadece, iki vekil adayından birinin dahi emekçi olmamasına dairdir. EMEP’in çeyrek asrı aşan uğraş tarihinde ve nihayet bugününde emekçi kökenli Genel Lider ve emekçi milletvekili çıkaramaması üzücüdür, hepimizin sorumluluğundadır. 14 Mayıs seçimlerine doğru devrimci işçi partisi kimliği taşıyan bir parti olarak EMEP’in iki vekil çıkarma imkanı varken hala bunlardan birini bir personelden yahut emekçi kökenli bir devrimciden yana tercih etmemesi benim açımdan kabul edilemez. Gerçekten bu özelliği haiz çokça emekçi yoldaşımız vardır. Ne yazık ki bu şerh kararım, tüm ikazlarıma karşın, GYK üyelerine, vilayet ilçe yöneticilerine ve üyelere ulaştırılmamıştır.
– Tıpkı toplantıda, “Meclise şimdiki Genel Lider gitmeyecekse, EMEP ismine gidecek iki vekil arkadaştan biri kesinlikle Genel Lider olmalıdır. Gerekirse bunun için süratle harika genel kongre toplanmalıdır” biçimindeki teklifim ve ikazım da dikkate alınmamıştır, bilgilendirme yapılırken bu ihtarım yeniden yönetici ve üyelere ulaştırılmamıştır. Çünkü, değerli olan parlamentoya gidecek isimden fazla, Meclis’te Genel Başkanlık’ın temsil edilmesidir. Meclis’te kümesi bulunmayan bir partinin parlementoda faal olması için de bu tercih elzemdir. Ayrıca, İttifak bileşeni parti ve örgütlerin lider, eş lider ve sözcülerinin Meclis’teki hareket alanı için de vekillerden birinin Lider olmasında mutlak yarar vardır. Münasebetiyle “Genel Başkan+ 2 vekil” biçiminde bir formülün ortaya atılmasının hiçbir yararı ve fonksiyonu yoktur. isimler değil, parti bakımından kürsü ve temsiliyet kıymetlidir. Bununla birlikte, şahsen MYK üyelerimizi, yazılı olarak uyarmama karşın; “Başkan + 2 vekil formülünü hakikat bulmuyorum, örgüte bu türlü izah edilmesin” dememe, karşıtının yapıldığı örnekler çokça görülmüştür.
– “Genel Lider tanınıyor, o milletvekili gibi” biçimindeki telaffuzlar üyelerin pak hislerini istismar için de kullanılmıştır. Hakikaten kelamını ettiğim triumvir yapı, ben seçim kampanyası dahilinde vilayet mitinglerini dolaşırken, bilgim dahilinde olmadan kendince “sorunlu” kentleri dolaşmıştır ve aday yapılmadığım için reaksiyon gösteren üye ve yöneticileri “ikna” çeşidine çıkmıştır. Bu değişik faaliyetle ilgili ne öncesinde ne de sonrasında, sekreterya üyesi olan Genel Başkan’a, rastgele bir bilgi verilmemiştir. Daha vahimi bu görüşmelerde “Genel Lider aslında misyonunda çok başarılı lakin biz kolektif çalışmaya daha uygun ve Meclis ortamından etkilenmeyecek arkadaşları önerdik” mealinde kelamlar sarf edilmiştir. Yani “başarılı” (!) bir Genel Lider olarak benim kolektif çalışmaya daha uzak olduğum, Meclis ortamına girince olumsuz sapma ya da eğilimlerde bulunabileceğim üstü kapalı olarak ima edilmiştir. Bu hem şahsıma hem de EMEP’in Genel Başkanlık makamına hakarettir. Bu durumda istifa kararım yalnızca şahsi onuruma değil, Genel Başkanlık makamına da hürmetin bir tabiridir.
– Kimi yönetici ve üye yoldaşlardan adaylık tartışmalarına gelen itirazlara verilen enteresan münasebetlerden biri de “Genel Başkanlık aslında bizde yasal mecburilik, hasebiyle sembolik” biçimindeki cümledir. Elbette bu saptama da Genel Başkan’ın bilgisi dahilinde değildir. Birbiriyle büsbütün çelişen bütün tabir ve izahatlar, aslında adaylık belirleme sürecinin nasıl bir oldu bittiye getirilmek istendiğini göstermektedir. Tel tel dökülen bu acelecilik ve acemilikle üzeri çarçabuk örtülmek istenen karambol duruma elbette müsaade vermem kelam konusu olamazdı. Yalnızca, ülkedeki seçim sürecinin geçmesini ve 15 Mayıs’ ı bekledim.
Örnekler uzatılabilir lakin uzatmak gerekmiyor.
Kısa çerçevesini çizmeye çalıştığım bu tablo, sürece dair “parti kararları”nın gerçekte nasıl “alındığının” tipik fotoğrafıdır. Ayrıyeten bu tabloda, “yoldaşın yoldaş için canını vermeye hazır olduğu” devrimci sosyalist bir parti geleneğinden “yoldaşın yoldaş gerisinden iş çevirmeye başladığı” bir partiye geçişin dramatik kıssası vardır. Lobicilik, kulisçilik sosyalist bir partide yer bulamaz, bulursa o parti devrimci olmaz. Çıkar münasebetlerine kapı aralayan inceltilmiş lobi tertipleri yakın geçmiş ve geleceğin en büyük tehlikesidir. Sovyet partisi ve sovyet idaresinin çöküşü bunun sayısız örnekleriyle doludur.
Bununla asla uzlaşmayacağını, asla bir modülü olmayacağım. EMEP’in kuruluşundan bugüne gerek Emek Gençliği gerekse parti örgütlerinin birçok kademesinde misyon aldım. Hiçbir vakit aklımda makam ya da koltuk olmadı. Bu gayrete milletvekili olmak için de katılmadım. Böylesi bir heves, her şeyden evvel can vermiş yoldaşlara, onların ailelerine en büyük saygısızlık olurdu ve asla yüzlerine bakamazdım. Evet, o acılı ailelerin yüzlerine bakmak, ellerinden tutmak için bu istifa beyanını yazıyorum. Beni tanıyan yüzlerce, binlerce uğraş arkadaşım, halktan beşerler samimiyetimi teslim edeceklerdir. Bu istifa beyanıyla kendimi ortaya koyuyorum. Partinin tercihi ve değişimin gücü artık benim elimde değil. istifa kararım partiye verilen bir ziyan değil, bilakis katkı olarak görülmeli. Elbette takdir partinin kongre delegelerine, GYK, MYK, MDK başta olmak üzere organlarına, üyelerine ve gençliğine aittir. Bir şey diyemem, bu saatten sonra da söylemem.
Peki bundan sonra süreç nasıl işleyecek, ne olacak?
EMEP Parti Tüzüğü’nün 32. hususu şu biçimdedir: “Genel başkanlığın rastgele bir nedenle boşalması halinde, genel kongre toplanıncaya kadar GYK, Partiyi temsil yetkisini, kendi içinden seçeceği bir üyeye tevdi eder. En geç 45 gün içinde genel kongreyi toplantıya çağırır.” İstifamın ardından süreç bu halde ilerleyecektir. Dolayısıyla olağanüstü parti kongresi, 28 Mayıs’ta yapılacak ikinci cins Başkanlık seçimlerinin çok sonrasına kalacak ve iki seçim arasında partiyi yormayacaktır. Parti üyeliğinden istifa ettiğim için benim harikulâde kongreye katılmam kelam konusu değildir.
Partilerde temel birlik program birliğidir. Lakin bu kâfi değildir. Zira devrimci özünü yitirmiş pratik, devrimci teori ve programı teslim alıyor ve içini boşaltıyorsa orada istekli bir birliğin kalmayacağı benim açımdan açıktır. “Kol kırılır yen içinde kalır” çıtası çoktan ve ziyadesiyle aşılmıştır. Gelinen yerde parti merkez idaresinde his, gönül, vicdan, irade ve inanç birliğini kaybetmiş bulunuyoruz. Bana bugüne kadar yoldaşlık etmiş olan ve bugün hala partide samimi olarak çaba eden genç ve yaşlı yüzlerce çaba arkadaşımı elbette bunun dışında tutuyor, her birine sevgi ve hürmetlerimi sunuyorum.
Alıngan değilim, istifa kararını da bir anlık öfke ile almadım. 15 Mayıs’a kadar var gücümle çalıştım. Fakat kökleriyle parti merkezine yerleşmeye başlayan böylesi triumvirlik bir yapının gölgesi altında, benim için bir heyet toplantısına daha katılmak hem yararsız hem de katlanılmazdır. Bu yüzden şuurlu bir tercih olarak istifa gerekçemi hem parti kamouyunun hem de demokratik kamuoyunun bilgisine sunuyorum.
Türkiye’nin geleceğinde emek, demokrasi, özgürlük ve halk güçlerinin birliğine her vakit olduğu üzere paha vereceğim. Harcında bir kum tanesi olursam ne memnun bana. Sosyalizm, kalbimizi her daim ışıtan bir güneş bizim. Ümitsizliğe yer yok, tek adam nizamı son bulacak. Personel sınıfını, işçi halkımızı, bütün devrimci, demokratik parti ve örgütleri selamlıyorum.”